Denk je aan Venetië dan denk je in eerste instantie vast niet aan bomen, maar waarschijnlijk wel aan gondels, Canal Grande, prachtige architectuur, massa’s toeristen en het Piazza San Marco. Tijdens mijn bezoek in oktober heb ik dat allemaal gezien, maar ik kwam er ook achter dat als je goed zoekt je ook in Venetië een aantal prachtige bomen kunt vinden.
Zicht over de Rio di San Guistina in de richting van Laguna Veneta met op de achtergrond nog net zichtbaar de bomen op de begraafplaats op het eiland San Michele. Aan de rechterzijde staan in de tuin twee karakteristieke parasoldennen (Pinus pinea). Deze groenblijvende den komt voor in het westelijk Middellandse Zeegebied en is buitengewoon goed bestand tegen de wind.
Vrucht van de Maclura pomifera, ofwel de Osagedoorn. De boom dankt zijn naam aan de Osage-indianen die de sappen uit de vrucht gebruikten om verf te maken.
Bladeren van de Maclura pomifera. Een boomsoort die in de toekomst best wel eens goed in Nederland zou kunnen gedijen. De Osagedoorn staat in Giardini della Biennale.
De vrucht van de Maclura pomifera wordt ook wel een cannonball (kanonskogel) genoemd.
Prachtige herfstkleuren van het blad van de Koelreuteria paniculata, ofwel de Chinese vernisboom. Het geslacht waartoe de boom behoort is vernoemd naar Joseph Gottlieb Kölreuter. De boom komt van nature voor in Azië, China en Korea. Je vindt de Chinese vernisboom in Giardini della Biennale.
De steeneik (Quercus ilex) is een prachtige groenblijvende eik die van nature in Zuid-Europa voorkomt. De boom is bestand tegen de zilte zeewind en de luchtvervuiling in de stad. Een soort die in het licht van een veranderend klimaat in de toekomst wel eens goed in Nederland toegepast kan worden. De steeneiken staan in Giardini della Biennale.
Styphnolobium japonicum (honingboom) is een boom uit de vlinderbloemenfamilie die van nature voorkomt in China en Korea. De boom op de foto staat in de tuin van Giardini Reali en heeft alle eigenschappen van een veteraanboom.
Giovanni Morelli en zijn team hebben deze boom onderhouden en een speciale techniek toegepast waarbij de aanwezige holte is opgevuld met compost. Op de foto is duidelijk te zien dat de boom hierop heeft gereageerd door adventief wortels aan te maken. Deze wortels worden ook wel cambium kolommen genoemd. Op lange termijn kunnen ze zich ontwikkelen tot een nieuwe hoofdstam. Als we maar geduld hebben…
Celtis australis, ofwel de Europese netelboom is één van mijn Favoriete bomen uit het Middellandse Zeegebied. Het is een sierlijke, bladverliezende boom die maximaal 25 meter hoog kan worden. Ik denk dat als gevolg van een veranderend klimaat dit één van de bomen is die we meer in Nederland aan kunnen gaan planten. Waar we wel rekening mee moeten houden is dat de Celtis australis voldoende doorwortelbare ruimte nodig heeft. Plant je hem in een te kleine groeiplaats dan zullen de boomwortels onherroepelijk opdruk gaan veroorzaken. Kijk maar eens naar de video hieronder die ik van de stamvoet van de Celtis australis in Venetië maakte. Deze prachtige Europese netelboom staat op een pleintje in de Campo de le Gorne, langs de Rio di San Francesco.
Ik heb een LiDAR scan gemaakt van de stamvoet van de Celtis australis. De boom staat in een zeer beperkte groeiplaats. Je ziet in de scan duidelijk de sterke wortelaanzetten en dat de verharding al door de wortels wordt opgedrukt. Een ruime groeiplaats voorkomt dergelijke problemen.
Venetië zonder bomen …
Tot slot dan toch ook maar een aantal foto’s van Venetië zonder bomen. Want wees nou eerlijk, ook dat is en blijft prachtig!
